(Recenzja) Kitsune. 13 opowieści o duchach

Jaki jest lis, każdy widzi. Sprytny, czasami podstępny, niekiedy przebywający w pobliżu ludzkich siedlisk, często atakujący słabsze od siebie zwierzęta. Dla Japończyków jedno z tych zwierząt, które nie tylko zajmuje wyjątkowe miejsce w kulturze i sztuce, ale też często w niej występujący. Przypisuje mu się magiczne zdolności, ale też dwojaką naturę. Nie dziwi więc, że obrazów ukazujących tych rudych drapieżników jest mnóstwo, a trzynaście z nich znajdziecie w kolejnej odsłonie serii książek od wydawnictwa Kirin pod znamiennym tytułem „Kitsune. 13 opowieści o lisach”. Opowieści rzeczywiście jest tyle i co ważne napisane są one przez różnych autorów, co gwarantuje ich dużą różnorodność i odmienną stylistykę. Przyjrzyjmy się więc nieco bliżej tej publikacji.

(Recenzja) Janice P. Nimura - Córki samurajów w podróży życia. Ze Wschodu na Zachód i z powrotem

Japonia, dziś już nieco bardziej otwarta na „gaijinów” miała w swojej historii okres całkowitej izolacji od świata zewnętrznego. Japończycy nie mogli z kraju wyjechać, ale też nikt nie mógł do Japonii dotrzeć. Sytuacja zaczęła zmieniać się pod koniec XIX wieku, kiedy to „trochę” przymuszona do tego została przez dwukrotną wizytę komendanta Matthew Perrego, który demonstracją siły pokazał, że czas zakończyć izolację i otworzyć się na świat zewnętrzny. Od tego czasu powoli, ale systematycznie, Japonia przyjmowała obce wpływy i pokazywała innym swoje wartości. Sytuacja zmieniła się diametralnie na tyle, że w 1871 roku do Stanów Zjednoczonych wysłano trójkę młodych dziewcząt, które za granicą miały spędzić kilka lat i wrócić wyedukowanymi, aby móc z kolei wiedzę tą przekazać innym, ale też wpłynąć na modernizację kraju. I właśnie ten wątek japońskiej historii opisuje nowa publikacja Wydawnictwa Uniwersytetu Jagiellońskiego zatytułowana „Córki samurajów w podróży życia. Ze Wschodu na Zachód i z powrotem” autorstwa Janice P. Nimury.

(Recenzja) Emi Yagi - Dziennik pustki

Japonia bez wątpienia jest krajem pięknym i intrygującym. Jeśli jednak przyjrzeć się mu się bliżej można dostrzec i jego ciemniejsze elementy i trudności życia codziennego. Problemy z edukacją, kultura przepracowywania się i kilka innych elementów sprawiają, że nie jest to często kraj łatwy do życia. Nie mają lekko też w nim niekiedy kobiety. „Dziennik pustki”, czyli nowa propozycja od Wydawnictwa Uniwersytetu Jagiellońskiego, opowiada jedną z takich przygód. Uprzedzam na wstępie, że ma ona mocno cierpki wydźwięk.

(Recenzja) Genesys uniwersalny system RPG - podręcznik główny

Zacznę zdecydowanie, jak na recenzję nietypowo, ale przekonany jestem, że chcąc być uczciwym z czytelnikiem, a raczej graczem i zgodnym ze swoim sumieniem pisząc o RPG-ach tak należy. Poniżej znajdziecie krótką recenzję podręcznika głównego do uniwersalnego systemu RPG – "Genesys". Recenzja ta pisana będzie z perspektywy osoby początkującej w tym niesamowitym świecie. Czy jestem odpowiednią osobą do jego recenzowania? Gracze doświadczeni zapewne pokręcą nosem, natomiast ja zaczynając swoją przygodę w tym hobby, szukałem opinii również tych, którzy nie mieli za sobą lat sesji ogranych przy stole. Chciałem znać zdanie tych, będących w podobnym do mojego miejscu. Dlaczego? Ano dlatego, że często ci „zieloni” szukają czegoś innego i zwracają uwagę na coś zupełnie odmiennego niż stare wygi, co nie jest zarzutem do nikogo. Wydaje mi się to bowiem bardzo naturalne. Jeśli więc zaczynasz swoją drogę w fandomie RPG i zastanawiasz się, czy „Genesys” jest dla Ciebie, czytaj dalej. Jeśli jesteś doświadczonym graczem, apeluję, daj mi przedstawić swoją perspektywę tego systemu i pozwól, że przekaże kilka zdań od początkującego MG dla początkujących graczy. Zaczynajmy więc.

(Recenzja) Peter David, Rich Buckler, Sal Buscema - Peter Parker, The Spectacular Spider-Man: Śmierć Jean DeWolff

Wydawnictwo Mucha Comics od wielu już lat systematycznie dostarcza na krajowy rynek komiksy z trykociarzami w rolach głównych. Jednocześnie też zachowuje równowagę, publikując nie tylko nowości czy skupiając się jedynie na „ramotach”, ale miesza i daje poczucie sytości zwolennikom obydwu stronnictw. Wiele z „muchowych” publikacji to prawdziwe perełki, które grzechem byłoby przegapić. Jeden z przykładów jest dość świeży a mam tu na myśli album „Peter Parker, The Spectacular Spider-Man. Śmierć Jean DeWolff”. Album miał swoją premierę w wakacje, a że czas wolny służy lekturze, to zagłębiłem się w ten świat. Warto było. Zdecydowanie było warto, o czym postaram się was przekonać za chwilę.

(Recenzja) Lily Adamowicz - Krajobraz fantazji. Harajuku w ujęciu transkulturowym

Harajuku to miejsce kultowe miejsce, które dla większości osób lecących do Tokio i Japonii znajduje się na planie ich wymarzonej podróży. Miejsce, które od zawsze, i już pewnie na zawsze, kojarzyć się będzie z Japonią, a obrazki z tej miejscówki wpiszą się w naszą pamięć. I choć od pewnego czasu Harajuku zmienia się na naszych oczach, chociaż nie jest już takie samo jak do niedawna, to nadal ma w sobie to „coś”. Ma w sobie moc przyciągania i jest miejscem, które po prostu ludzi fascynuje. Nie może więc dziwić, że Lily Adamowicz podjęła się napisania pracy na ten temat. Pracy, która opublikowana została jako doprawdy obszerna – czy jak określa to wydawca monumentalna – książka dokumentująca Harajuku nie tylko jako samo fizyczne miejsce, ale też jako kulturowy fenomen.

(Recenzja) Kuniko Mukoda - Kobieta zza ściany

Czytając opis książki „Kobieta zza ściany” Kuniko Mukody można początkowo odnieść wrażenie, że to lektura raczej z mocno określoną grupą docelową, którą są kobiety. Czy aby jednak na pewno tak jest? Czy aby na pewno nikt inny się w niej nie odnajdzie? A może historie są na tyle uniwersalne, że „Kobieta…” nie ma podziału na płci choć to właśnie „płeć piękna” stanowi większość w każdej z pięciu opowiadań? Przekonajmy się jak jest w rzeczywistości.

(Foto) XVI Dni Japońskie w Łodzi

Zapraszam do obejrzenia kilku zdjęć z odbywających się w dniach 22 - 24 04 2023 Dniach Japońskich w Łodzi. 

(Recenzja) Mimei Ogawa - Czerwone świece i syrena

„Jeśli zachowuje się ostrożność, a mimo wszystko dojdzie do jakichś uszkodzeń, to nic nie można na to poradzić. To prawda, że ta czarka jest bardzo cenna, lecz tak to już w życiu bywa, że niekiedy nie dajemy rady ochronić tego, co jest dla nas jeszcze cenniejsze. Nawet my sami, którzy tak dbamy o tę czarkę, nie będziemy żyć wiecznie. Może i jest dla nas ważna, lecz nikt nie jest w stanie nawet zachować wiecznie własnego życia, które przecież jest znacznie ważniejsze”. Ten cytat z baśni „O losach czarki na sake” dedykuję…sobie, jako osoby, która nad wyraz przesadnie przejmuje się rzeczami materialnymi, które posiada…

(Recenzja) Yamashita Ikuto, Utatane Hiroyuki, Takeru Kageyama - Neon Genesis Evangelion Anima #4

Trzęsienie ziemi w rejonie Tohoku w 2011 roku i związana z nim fala tsunami zalewająca elektrownie w Fukushimie to dla Japończyków przeżycie traumatyczne, które na pewnych płaszczyznach można porównać do tego, co wydarzyło się w Nowym Jorku dziesięć lat wcześniej. Obydwa zdarzenia na stałe odmieniły obraz obydwu krajów, a konsekwencje tych zdarzeń są wyczuwalne do dzisiaj. Nawet (pop)kultura nie uniknęła „autocenzury” pewnych scen czy wręcz wycięcia całych niemalże gotowych projektów. Jednym z przykładów tego, że pamięć o Fukushimie jest żywa, jest czwarty – z pięciu – tomik light noveli „Neon Genesis Evangelion Anima”, w którym to autor musiał wprowadzić korekty do swojego pomysłu, gdyż te oryginalne za bardzo przypominały zdarzenia z roku 2011. Co ciekawe, on sam nie był chyba do końca zadowolony z tego typu rozwoju serii i wprowadzonych zmian, ale faktem jest, że do nich doszło i miały one spory wpływ na ostateczny kształt serii.

(Recenzja) Miyuki Miyabe - Ayashi. Tajemnicze opowieści z Edo

„Zemsta kobiety na mężczyźnie” zamiast „Tajemnicze opowieści z Edo” - tak mógłby brzmieć podtytuł książki „Ayashi” i byłoby to może choć trochę zabawne, gdyby nie było przerażające. Przynajmniej tak przerażające, jak jawi się nam wspomniana przed sekundą książka autorstwa Miyuki Miyabe, którą to właśnie w lutym 2023 roku wydało na naszym rynku nieocenione Wydawnictwo Kirin. Bydgoskie wydawnictwo już od jakiegoś czasu „flirtuje” z publikacjami, które potrafią przyprawić czytelnika o delikatne albo nawet niedelikatne ciarki na jego plecach. Tym razem jednak, za sprawą Miyabe, nasza podróż do Edo (jak wiecie dzisiejszego Tokio) będzie nie tylko pasjonująca, ale też doprawdy wpędzająca w niemalże namacalny fizycznie lęk. Jeśli jesteście na to gotowi, to przygaście światła i cóż…miłej lektury…

(Recenzja) Yukito Kishiro - Battle Angel Alita Last Order #8 #9

Międzygalaktyczny turniej światów trwa w najlepsze. Na arenie pojawiają się coraz mocniejsi zawodnicy, pojedynki mają coraz więcej dramaturgii, fajterzy pokazują coraz większe umiejętności, które często rozpieprzają trybuny. I nie, nie jest to opis nowej odsłony serii „Dragon Ball”, a mowa o dwóch tomach (ósmym i dziewiątym) „Battle Angel Alita – Last Order”. I choć czasami możemy mieć wątpliwości czy to aby na pewno „Alita”, to tak, to opowieść o cyborgu, który za wszelką cenę chce odzyskać nie tylko zaginioną przyjaciółkę, ale i niepodległość dla bliskiej jej sercu planety. Służyć ma temu wygrana we wspomnianym wcześniej turnieju sztuk walki organizowanym przez pewnego złola. I właśnie wydarzeniami toczącymi się podczas tego turnieju wypełnione są dwa najnowsze tomy historii stworzonej przez Yukito Kishiro.

(Recenzja + wywiad) Jan Kabaciński: Zostanę polskim McFarlanem, czyli rozmowa o Gore Cop #1

Twórczość Jana Kabacińskiego - jak i sam autor - nie bierze jeńców. Janek to taki komiksowy Rambo, który wpada na miejsce, robi rozpierduchę, nie cofa się przed niczym i po zakończonej misji wraca – na tle zachodzącego słońca - Bell UH-1 Iroquois do domu. Jeśli nie kojarzycie maszyny to wygooglujcie sobie. Tak jest też z czytanymi przeze mnie komiksami autorstwa Kabacińskiego. Tego typu twórczość albo się kocha całym sobą, albo całkowicie ją odrzuca. Jeśli należycie do tej pierwszej grupy, to z pewnością ucieszy was fakt, że właśnie dosłownie przed chwilą na rynku pojawił się najnowszy jego komiks będący otwarciem nowej serii. 

Od czasu naszej rozmowy (lipiec 2020) minęło ponad dwa lata. Wówczas okazją do rozmowy była premiera 90s Forever 2.0 Co się zmieniło u Ciebie przez ten czas?

Jan Kabaciński: Zmieniłem pracę, zrewidowałem swoje priorytety, trochę podróżowałem. Zamknąłem też serię 90s FOREVER, wydając trzecią część w 2021 roku. Odpocząłem od komiksu. Przy nowym wydawnictwie postanowiłem nieco poeksperymentować i opłaciło się. Jestem bardzo zadowolony z efektu.