(Recenzja) Pet Shop of Horrors #3

Przykładowe plansze z trzeciej części mangi Pet Shop of Horrors zapowiadały krwawe i ostre sceny, które mieliśmy przyjemność oglądać w premierowej odsłonie. Ostatecznie okazało się, że nie jest tak brutalnie jak sobie wyobrażałem, ale klimat jest i to mocny.

Po tym jak akcja w dwójce nieco zwolniła, w części najnowszej znów wszystko zmierza w dobrym kierunku. Tradycyjnie już kolejne rozdziały oznaczone są wyrazami zaczynającymi się na literę „d”. Początek jest niepozorny i Diamond jest według mnie najsłabszym rozdziałem w tej części. Nawet jednak tutaj mamy sceny, które za pomocą naszej (wybujałej?) wyobraźni robią wrażenie. Im dalej w las tym jednak i mocniej i lepiej. Akino Matsuri nie boi się wykorzystywać w swojej mandze naprawdę nietypowych pomysłów, aby w jakiś sposób czytelnika przestraszyć i nim wstrząsnąć. Jak się okazuje, aby tego dokonać nie potrzeba przelewać hektolitrów krwi. Wystarczy umiejętnie poprowadzona akcja i oddziaływanie na ludzką wyobraźnie. Pozornie niewiarygodne zagadnienia nagle stają się być realne. W taki właśnie sposób zbudowana jest druga historia o dziewczynce, która będąc niedocenioną zabiera ze sławnego już sklepu Hrabiego D, małą bezdomną dziewczynkę, tylko po to aby uciszyć swoją zazdrość, a przy tym zaspokoić swoją pragnienie władzy nad słabszym. Jak się to dla niej skończy – a nie będzie to na pewno miłe – zobaczycie czytając rozdział Desire.

Dessert to z kolei rozdział, który wstrząsa swoim obrzydzeniem. Nie od dziś wiadomo, że kuchnia azjatycka nie należy do powszechnych, a spożywanie owadów czy innych (dla nas Europejczyków) niejadalnych zwierząt jest tam dopuszczalne, a wręcz w dobrym tonie. Na podstawie tych różnic kulturowych Matsuri zbudowała tę opowieść i choć na końcu tomu wyjaśnia, że jedzenie płodów, o których mowa jest w rozdziale to tylko wymysł autorki to jednak robi to spore wrażenie. Żeby jeszcze mocniej przekazać rozbudzić waszą ciekawość dodam, że mamy tu do czynienia z kanibalem... Rozdział ten charakteryzuje się jeszcze jedną rzeczą, która przy okazji jest jej największą wadą. W rozdziale wprowadzone zostają elementy Shonen-ai, które mnie osobiście mocno drażnią i dalekim łukiem omijam tego typu tytuły. Szkoda, bo bardzo fajny scenariusz traci sporo poprzez skupienie się na tym zagadnieniu. Zresztą nie tylko chyba ja tak reaguję, wystarczy spojrzeć na zachowanie Leona Orcota na jednym z kadrów ;)

Ostatnią opowieścią jest Devil, wyróżniający się zdecydowanie na tle pozostałych tematyką. Autorka sięga tutaj do czasów II WŚ i eksterminacji ludności żydowskiej. W tej mandze już chyba nic mnie nie zdziwi, ale to właśnie jedna z największych jej zalet. Pomimo tego, że kolejne historie opierają się przecież na podobnym schemacie to są jednak od siebie tak różne, że po przeczytaniu tych trzech tomów ciężko jest mówić o znużeniu. Wracając jednak do ostatniego rozdziału, to jest on zaskakujący i wzmacniający apetyt na kolejne części. Pierwszy raz Hrabia nie sprzedaje żywego zwierzęcia, a zwykłego...misia. I jednak w tym wypadku niepozorny podarek staje się pretekstem do budowy napięcia i niepokoju. Podczas lektury rzucił mi się w oczy jedna neiścisłość, a mianowicie autor (tłumacz?) stawia znak równości między nacjonalistami a neonazistami co jest oczywistym błędem z racji tego, że są to dwa nieco odmienne pojęcia. Wystarczy napisać, że przecież znana czytelnikom mang i miłośników Kraju Kwitnącej Wiśni postać Shimizu Abe (premiera Japonii) uznaje się za postać o nacjonalistycznych poglądach, ale nikomu nie przyjdzie do głowy, aby porównać go z neonazistami.

O kresce autorki wspominałem już przy okazji recenzji poprzednich dwóch tomów. Kobieca i delikatna, w której mężczyźni przypominają nieco płeć słabszą. Jeśli mam być szczery to nie jest to dla mnie ideał, jestem fanem nieco innego sposobu rysunku. Matsuri odnajduje się jednak również w nieco bardziej mrocznych kadrach (jeden z nich przypomina scenę z uwięzionym Hanibalem Lecterem w Milczeniu Owiec). Autorka dba również o to, aby wyjaśnić czytelnikom skąd w ogóle pomysły na tak oryginalne zwierzęta, które ukazuje w komiksie. Służą do tego ostatnie strony, gdzie opisuje poszczególne rodzaje i trzeba przyznać, że jest to dość wiarygodne.

W kwestii technicznej trzecia część mangi nieco w porównaniu do poprzednich odsłon schudła. Stron jest wyraźnie mniej, co nieco dziwi, gdyż w tym samym czasie w innej mandze tego samego wydawnictwa liczba ta zdecydowanie wzrosła. Poza tym otrzymujemy to do czego Taiga nas przyzwyczaiła, czyli okładka z obwolutą i zapowiedzi innych tytułów na końcu każdego tomu.

Podsumowując – po spokojniejszej drugiej części, w trójce znów otrzymujemy kawał naprawdę udanej i mrocznej rozrywki. Poszczególne rozdziały robią wrażenie, dzięki wykorzystaniu coraz to nowszych zabiegów. Obrzydzenie, strach, tajemnica, czasami prawdopodobna rzeczywistość...wszystko to miesza się ze sobą, dając nam mieszankę oddziałująca na nasze wszelkie zmysły. Jest co czytać i jeszcze jakiś czas po lekturze będą wam pewne elementy siedziały w głowie.

Pet Shop of Horrors #3

Scenariusz: Matsuri Akino
Rysunek: Matsuri Akino
Wydawnictwo: Taiga
Wydanie I: 2/2014
Liczba stron: 218
Format: 130x180 mm
Oprawa: miękka w obwolucie
Papier: offsetowy
Druk: cz.-b.
ISBN-13: 9788364204074
Cena z okładki: 19,99 zł